تشویق انتخاباتی

تا به حال دو بار و برای دو نفر از اساتید کف زده ام ، و جالب اینجاست که این اتفاق هر دو بار در انتهای ترم و در آخرین جلسه کلاس اتفاق افتاده است.ترم پیش وقتی دکتر واحدی پس از پایان درس دانشجویان را مهمان یکی از شعر های خود کرد بالاتفاق با تشویق یکدست دانشجویان همراه شد و امروز هنگامی که در کلاس مدنی به ناگاه بحث به انتخابات کشیده شد و دکتر شهبازی یکی یکی گزینه ها را حذف کرد تا به موسوی رسید اکثر قریب به اتفاق بچه هائی که در سالن اجتماعات حضور داشتند من جمله خود من استاد را تشویق کردیم،راستش اینکه بهترین استاد حقوق دانشکده تهران شمال طرف کاندیدائی باشد که اتفاقا شما هم مدتهاست تصمیم گرفته ای به او رای بدهی احساس خوبی به آدم هدیه می دهد شاید این احساس رابتوان مقایسه اش کرد با چیزی شبیه نمره هفده تا بیست گرفتن از همین استاد.

پ.ن: معروف است که دکتر شهبازی امتحانش را سخت می گیرد و سخت هم نمره می دهد میانگین نمرات بچه ها چیزی است در حدود ده تا دوازده پس علی القاعده نمره چهارده شهبازی خیلی با ارزش تر از نمره ی بیست امثال قریب است.

مولانا

نردبان این جهان ما و منی است
عاقبت این نردبان افتادنی است
***
لاجرم هر کس که بالاتر نشست
استخوانش سخت تر خواهد شکست

مصرع اول بیت دوم این شعر پرمفهوم از مولانا جلال الدین محمد رومی را استاد محترم جناب دکتر واحدی به صورت » ابله است آنکس که بالاتر نشست» خواندند که  با توجه به تاکید زیاد جناب دکتر در مورد این شعر که با حرکات خطابه وار دستشان نیز همراه بود و دانشجویان را ترغیب به نوشتن این دوبیت کرد بر سدد آمدم تا غلطی که جرات اصلاح آن را سر کلاس نداشتم اینجا اصلاح کنم تا اگر گذر هم کلاسی هایی که به غلط آن را یادداشت کرده اند به این کلبه محقر افتاد اشتباه ناچیز استاد را که احتمالا ناشی از اختلاف نسخ می باشد جای دیگر تکرار نکنند.